Niekwestionowana popularność Jana Pawła II w świecie

Do wymienionych wyżej przejawów działalności papieskiej należy dodać ogłoszenie doniosłych dokumentów, takich jak konstytucja apostolska Sapientia Christiana z 14 kwietnia 1979 roku o uniwersytetach i wydziałach kościelnych, promulgowanie 25 kwietnia 1979 roku tekstu nowej Wulgaty, czyli poprawionego tekstu łacińskiego Biblii, decyzję z 31 grudnia 1980 roku uznającą świętych Cyryla i Metodego, apostołów pochodzących ze świata słowiańskiego, za współpatronów Europy wraz ze św. Benedyktem, wreszcie list apostolski z 25 marca 1981 roku z okazji rocznic Soboru Konstantynopolitańskiego I oraz Soboru Efeskiego. Nie można też pominąć niezliczonych przemówień Jana Pawła II, zwłaszcza 183 przemówień wygłoszonych w czasie podróży zagranicznych od stycznia 1979 roku do lutego 1981 roku, między innymi w ONZ w Nowym Jorku i w UNESCO w Paryżu. Odbiły się one głośnym echem i znacznie przyczyniły się do powstania wizerunku papieża jako urodzonego przywódcy, którego autorytet wykracza daleko poza granice Kościoła katolickiego i który imponuje całemu światu.

Niekwestionowana popularność Jana Pawła II w świecie zrodziła się z jego niestrudzonego działania na rzecz pokoju. Można powiedzieć, że w trosce o obronę życia stał się „namiętnym Apostołem pokoju wypowiadającym wojnę przemocy”, tak iż wedle jednej z osobistości protestanckich stał się „moralnym i duchowym przywódcą ludzkości”.