REPUBLIKA RZYMSKA

Po wyjeździe papieża w Rzymie zapanowała anarchia. W nocy z 8 na 9 lutego 1849 roku Zgromadzenie Ustawodawcze obradujące w Pałacu Kancelarii proklamowało Republikę Rzymską i uchwaliło detronizację papieża, gwarantując mu niezależność „w wykonywaniu władzy duchownej”. Kilka tygodni później Konstytuanta oddała władzę w ręce Mazziniego, przybyłego do Rzymu 16 marca i mianowanego pierwszym tridmwirem Republiki. W Europie, wstrząsanej ruchami rewolucyjnymi podobnymi do ruchu rzymskiego, wiele rządów wyrażało swoje zaniepokojenie. Na wiosnę 1849 roku zawiązało się europejskie przymierze, mające na celu przywrócenie papieżowi władzy świeckiej. 20 kwietnia 1849 roku książę Ludwik Napoleon Bonaparte jako prezydent Republiki Francuskiej powierzył generałowi Nicolasowi Oudinotowi (1791-1863), synowi marszałka księcia Reggio, dowództwo korpusu ekspedycyjnego, który wylądował 25 kwietnia w Civita Vecchia. Natarcie Oudinota we wczesnych godzinach porannych 30 kwietnia na rzymskie punkty oporu dowo- dzone przez Garibaldiego zakończyło się krwawą klęską: wojska francuskie zmuszone zostały do odwrotu. Dopiero 3 lipca, po ponad trzytygodniowych, zaciekłych i morderczych walkach, francuski korpus ekspedycyjny wkroczył do Wiecznego Miasta.