POCZĄTKI APOSTOLSTWA MISYJNEGO (1590-1700)

Następcy Sykstusa V panowali krótko: Urban VII 12 wrześniowych dni roku 1590, Grzegorz XIV – 10 miesięcy roku 1591, Innocenty IX dwa ostatnie miesiące tego roku. Jego następca, Klemens VIII z rodu Aldobrandinich (1592-1605), pojednał z Kościołem króla francuskiego Henryka IV (1589-1610), w 1592 roku wydał Wulgatę, a w roku 1596 Indeks, urządził krypty w Bazylice Sw. Piotra, zbudował ołtarz papieski, zakończył budowę apartamentów papieskich oraz wzniósł ołtarz Najświętszego Sakramentu w Bazylice Laterańskiej. Leon XI, Medy- ceusz, panował zaledwie 26 pierwszych dni kwietnia roku 1605: Paweł V (1605-1621), Borghese, odrestaurował konfesję w Bazylice Sw. Piotra, wydłużył nawę, zbudował fasadę, kanonizował też Franciszkę Rzymiankę i Karola Boromeusza.

Z ośmiu papieży następców Sykstusa V w ciągu z górą półwiecza upamiętnionego wojną trzydziestoletnią (1618-1648), które rozpoczęło się od koronacji Urbana VII w 1590 roku, a trwało do wstąpienia na tron papieski Innocentego X w 1644 roku, jedynie Grzegorz XV (1621-1623) i Urban VIII (1623-1644) zasługują na szczególną uwagę.

Alessandro Ludovici, który przybrał imię Grzegorza XV, zasiadał tylko 29 miesięcy na tronie Piotrowym, ale, jak czytamy w epitafium na jego grobie w kościele Sw. Ignacego, „każdy miesiąc jego pontyfikatu miał wartość całych pięciu lat”. Główną troską Grzegorza XV było przeprowadzenie na mocy bulli Aeierru Pałris z 15 listopada 1621 roku reformy konklawe: wydany przez niego regulamin stanowił, że konklawe miało odbywać się w zamkniętym pomieszczeniu, że wybór papieża wymagał większości dwóch trzecich głosów oraz, co było innowacją, że głosowanie powinno być ściśle tajne w celu uniknięcia wszelkich nadużyć i nacisków.