Duszpasterska troska Jana Pawła II

Duszpasterska troska Jana Pawła II skłoniła go do rozszerzenia zakresu działalności poza Watykan. Pełna świadomość odpowiedzialności jako Biskupa Rzymu sprawiła, że od początku pontyfikatu systematycznie odwiedza w każdą niedzielę parafieswej diecezji. Inicjatywa ta w niemałym stopniu przyczyniła się do popularności tego papieża polskiego pochodzenia, a przecież zastanawiano się w chwili wyboru, czy zostanie on zaakceptowany przez raczej szowinistyczną społeczność rzymską. Potrzeba zrozumienia problemów Kościołów partykularnych skłoniła go do odbywania długich podróży po świecie: w 1979 roku do San Domingo (25 stycznia), do Meksyku (od 26 stycznia do 1 lutego), do Polski (od 2 do 10 czerwca), do Irlandii (od 29 września do 1 października), do Stanów Zjednoczonych (od 1 do ? października), do Turcji (od 29 do 30 listopada): w 1980 roku od 2 do 12 maja do Zairu, Kongo, Kenii, Ghany, Górnej Wolty, Wybrzeża Kości Słoniowej, następnie do Francji (od 27 maja do 2 czerwca), do Brazylii (od 30 czerwca do-li iipca), do Republiki Federalnej Niemiec (od 15 do 18 listopada): w 1981 roku do Pakistanu (16 lutego), na Filipiny (od 17 do 21 lutego), na wyspę Guam (22 lutego), do Japonii (od 23 do 26 lutego), na Alaskę (26 lutego). W ciągu ponad dwóch lat odwiedził papież 20 krajów. Poważny zamach terrorystyczny, którego Jan Paweł II stał się ofiarą na placu Sw. Piotra 13 maja 1981 roku, spowodował odroczenie innych przewidzianych podróży, na przykład do Szwajcarii i ponownie do Francji.