RADA DO SPRAW PUBLICZNYCH KOŚCIOŁA – KONTYNUACJA

Rada do Spraw Publicznych Kościoła działa przede wszystkim za pośrednictwem dyplomacji watykańskiej. Stolica Apostolska jest reprezentowana w 100 państwach przez nuncjuszy oraz pronuncjuszy: posiada delegatów papieskich w 14 państwach i w 6 grupach państw oraz przedstawicieli w 31 organizacjach międzynarodowych253. Rozróżnienie między nuncjuszem i pro- nuncjuszem wynika z przestrzegania lub nieprzestrzegania postanowień traktatu wiedeńskiego w sprawie obsadzania stanowiska dziekana korpusu dyplomatycznego, potwierdzonych przez konwencję wiedeńską z 22 marca-14 kwietnia 1961 roku o stosunkach dyplomatycznych: w państwach, które ją ratyfikowały, przedstawicielem Stolicy Apostolskiej jest nuncjusz, w innych pronuncjusz. Delegat apostolski reprezentuje Stolicę Apostolską w państwach, z którymi nie utrzymuje ona stosunków dyplomatycznych.

Zadanie przedstawiciela dyplomatycznego Stolicy Apostolskiej różni się od misji ambasadorów państw. Jest ono dwojakiego rodzaju, i ten dwojaki charakter wyjaśnia, dlaczego i raporty, i depesze nuncjusza lub pronuncjusze interesują bądź Sekretariat Stanu, bądź Radę do Spraw Publicznych Kościoła, bądź oba urzędy jednocześnie. Nuncjusz jest, tak jak ambasadorzy, przedstawicielem przy jakimś państwie, ale równocześnie delegatem Stolicy Apostolskiej przy Kościele tego państwa. Przy nominacjach biskupów na przykład bada on akta według kryteriów kościelnych, a jednocześnie składa wniosek o udzielenie agrement lub nihil obstat do władz państwa, przy którym jest uwierzytelniony, lub informuje je o stanie rzeczy. Jest to niekiedy przyczyną tarć: niektóre konferencje episkopatów proszą Stolicę Apostolską o sprecyzowanie roli ich przedstawicieli dyplomatycznych. Być może kiedyś nastąpi rozłączenie obu funkcji. Wydaje się, że problem istnieje, ale nie jest prawdopodobne, aby jego rozwiązanie mogło nastąpić w najbliższej przyszłości.