WALUTA WATYKANU

Obrót pocztowy jest stosunkowo ożywiony. Pracuje tu główny urząd pocztowy oraz trzy agencje, wspomagane przez ruchomy urząd, instalowany na placu Sw. Piotra, kiedy wymaga tego duża liczba pielgrzymów i turystów. Jak wszystkie państwa na świecie, Państwo Watykańskie emituje znaczki pocztowe, dość poszukiwane przez filatelistów.

Walutą Watykanu jest lir. Watykan bije monetę na warunkach określonych przez porozumienie finansowe, stanowiące załącznik do Układów Laterańskich, które uregulowało jej obieg. Od czasu do czasu dokonuje się emisji pieniądza, a monety – mające kurs urzędowy w całych Włoszech – znikają prawie natychmiast, niewątpliwie tezauryzowane przez kolekcjonerów281. Watykan bije również medale w każdym nowym roku pontyfikatu i z okazji wielkich wydarzeń religijnych.

Watykan rozporządza wewnętrzną siecią dalekopisową i systemem poczty pneumatyczne], a także szczyci się słusznie posiadaniem, jako pierwszy w świecie, zautomatyzowanej sieci telefonicznej, uruchomionej w grudniu 1886 roku, a zbudowanej przez Giovanniego Battistę Marziego (1860-1927). Została ona oczywiście od tego czasu zmodernizowana: obecnie obsługuje 4500 stanowisk. Liczba rozmów wynosi około 7 i pół miliona rocznie282. Centralę obsługują zakonnice z różnych krajów, znające doskonale przynajmniej trzy lub cztery języki283.

Państwo Watykańskie jest – paradoksalnie – najbardziej socjalistycznym państwem na świecie! Wszystko, absolutnie wszystko jest tam upaństwowione. Jedynie państwo jest właścicielem ziemi i znajdujących się na niej nieruchomości. Handel i inne zajęcia objęte są monopolem państwowym. Magazyn zaopatrzeniowy „Annona” (żywność) sprzedaje wszystkie artykuły spożywcze: sklepy, również państwowe – wszystko, czego nie można dostać w „Annonie”: tekstylia i aparaty fotograficzne, zabawki i pościel, papierosy i aparaty stereofoniczne wysokiej jakości: stacje rozmieszczone w różnych punktach miasta sprzedają benzynę. Nie ma tu podatków zarówno bezpośrednich, jak i pośrednich284, wszystko sprzedaje się bez podatku, lecz uprawnionych jest niewielu: obywatele watykańscy, stali mieszkańcy, funkcjonariusze Kurii Rzymskiej i Państwa Watykańskiego, członkowie korpusu dyplomatycznego akredytowani przy Stolicy Apostolskiej i niezbyt liczne, szczególnie ubogie zgromadzenia zakonne. Dla uniknięcia jakiejkolwiek formy przemytu kontrole są bardzo surowe i należy okazać legitymację, aby móc zabrać ze sobą zakupione towary.