KURIA

Kuria Rzymska konstytuowała się stopniowo. Bardzo wcześnie mieli papieże sekretariat osobisty, który szybko się rozwijał. Wiadomo na przykład, że od początku IV wieku istniało biuro do spraw korespondencji papieskiej, co każe przypuszczać, że była ona już w tym okresie dość obfita. Trzeba było dość szybko powołać wyspecjalizowane służby dla odciążenia sekretariatu od spraw wymagających szczególnych kompetencji, dlatego całość spraw administracyjnych zostanie powierzona kancelarii. Zorganizowanie administracji o rozbudowanej strukturze datuje się na XV, XVI i XVII wiek. Marcin V powierzył sprawy zastrzeżone „tajnej izbie”: Innocenty VIII utworzył240 „sekretariat apostolski” składający się z 24 sekretarzy: Leon X sprecyzował kompetencje sekretarza papieża, którego funkcje zostały powierzone przez Innocentego X kardynałowi noszącemu odtąd tytuł sekretarza stanu.

W czasach, gdy osobisty sekretariat papieża przekształcał się, aby zostać w końcu Sekretariatem Stanu, tworzono stałe organy wyspecjalizowane. Średniowieczni papieże zwykli powoływać komisje kardynalskie o charakterze tymczasowym do zbadania tego czy innego problemu. Częste powtarzanie się sytuacji lub problemów o podobnym charakterze doprowadziło do ustanowienia stałych komisji. Pierwszą tego rodzaju komisję zdecydował się utworzyć Paweł III, powołując241 Kongregację Inkwizycji Powszechnej, której zadaniem była obrona wiary przed herezją: nazwano ją następnie Kongregacją Świętego Ofi- cjum242. Obecnie nosi ona nazwę Kongregacji Nauki Wiary243. Po tej pierwszej kongregacji zostały utworzone następne, których nazwy zmieniały się w ciągu wieków, lecz których kompetencje pozostały w dużej mierze niezmienione, na przykład Kongregacja Zakonów i Instytutów Świeckich, Biskupów, Wychowania Katolickiego, Spraw Kanonizacyjnych244, które utworzył Sykstus V, na przykład Kongregacja Rozkrzewiania Wiary, obecnie Kongregacja Ewangelizacji Narodów, którą ustanowił Grzegorz XV245. Stosunkowo niedawno niektóre urzędy i komisje dopełniły organizacji Kurii.