ROZKRZEWIANIE WIARY CZ. 2

Po tym krótkim, ale płodnym pontyfikacie nastąpiło długie, 21-letnie panowanie Urbana VIII (1623-1644), rodem z Florencji. Najbardziej znaczącym wydarzeniem jego pontyfikatu była konsekracja Bazyliki Św. Piotra 18 listopada 1626 roku, który to dzień uważany jest, prawdopodobnie mylnie, za 1300 rocznicę udostępnienia wiernym bazyliki wzniesionej przez Konstantyna. Imię Urbana VIII związane jest z licznymi wykonywanymi na jego polecenie pracami, spośród których należy przede wszystkim wymienić olbrzymi baldachim wzniesiony przez Ber- niniego w Bazylice Sw. Piotra nad ołtarzem papieskim, na budowę którego poświęcono, niestety, brązowy portyk Panteonu, powstały zresztą z przetopionego posągu Jowisza kapitoliń- skiego184.

Urban VIII popełnił wiele błędów i podjął wiele pożytecznych inicjatyw. Do pasywów należy zwłaszcza zaliczyć nepotyzm, z powodu którego papież wyraził ubolewanie na łożu śmierci, roztrwonienie zgromadzonych przez Sykstusa V funduszy, skazanie Galileusza 11564-1642) – papież był zresztą jego przyjacielem jeszcze jako kardynał – nade wszystko zaś politykę europejską. Prowadzili ją współpracownicy Urbana VIII, którzy uważali się za Makiawelów, podczas gdy bezwiednie byli manipulowani przez służby wywiadowcze na usługach dworów wielkich mocarstw. Nuncjusz w Paryżu, Francisco Guidi di Bagno, którego tajna korespondencja została pewnego dnia przechwycona przez specjalne służby dworu hiszpańskiego – okoliczność ta umożliwia poznanie motywów bezsensownej polityki – był narzędziem w ręku kardynała Richelieu, który za pośrednictwem nuncjusza wpływał na papieża, aby skłonić go do prowadzenia polityki bardziej korzystnej dla interesów francuskich. Habsburgowie nie przebaczyli tego Urbanowi VIII.