REALIZACJA REFORMY TRYDENCKIEJ

Aby móc kontrolować wcielanie w życie reformy w całym Kościele, nowy papież postanowił zastąpić system legatów stałym przedstawicielstwem Stolicy Apostolskiej. W kilku stolicach większych państw, na przykład w Madrycie, byli już nuncjusze: odtąd będą oni wszędzie, nawet w krajach niekatolickich. Papież ustanowił również misje przy schizmatyckich Kościołach wschodnich. W celu usprawnienia wyboru biskupów Grzegorz XIII powołał specjalną kongregację, mającą za zadanie badanie akt personalnych kandydatów, tak aby stanowisko to obejmowały osoby naprawdę tego godne. W celu kształcenia protesorów seminariów – założenia ich w każdej diecezji domagał się sobór – papież utworzył w 1564 roku seminarium rzymskie, które powierzył jezuitom: przekształciło się ono w Uniwersytet Gregoriański. Reaktywował także różne zakłady naukowe, na przykład Collegium Germanicum, oraz. powołał łącznie 27 ośrodków kształcenia. Celem jego było kształcenie duchownych o wysokich walorach duchowych i intelektualnych. Przyciągając do Rzymu elitę kandydatów do stanu kapłańskiego, Grzegorz XIII przewidywał korzyści, jakie z tego będzie miała i ma nadal Stolica Apostolska. Nadal bowiem obowiązuje zasada, iz stały nadzór nad kształceniem księży umożliwia wpajanie w nich „ducha rzymskiego” oraz wyłuskiwanie ludzi nadających się do pełnienia odpowiedzialnych funkcji w Kościele, czy to w episkopacie, czy w dyplomacji papieskiej, czy też w Kurii Rzymskiej.

Grzegorz XIII kontynuował publikowanie dokumentów zaleconych przez Sobór Trydencki, zwłaszcza tekstów prawa kanonicznego, które ujrzały światło dzienne w roku 1582. Jedną z najbardziej doniosłych decyzji papieża była reforma kalendarza juliańskiego w roku 1582. Nowy kalendarz, zwany odtąd gregoriańskim, zaczął obowiązywać 15 października 1582 roku, następnego dnia po 9 października wedle kalendarza juliańskiego. Państwa katolickie przyjęły go niemal natychmiast, natomiast protestanckie o wiele później. „Protestanci – miał powiedzieć Kepler – wolą bardziej żyć w niezgodzie ze słońcem aniżeli w zgodzie z papieżem!” Anglia i Szwecja przyjęły kalendarz gregoriański w roku 1753, a niektóre kantony szwajcarskie dopiero w roku 1873.