TRAKTAT Z CAMPO FORMIO

Na mocy traktatu z Campo Formio, podpisanego w 1797 roku, Wenecja przeszła pod zwierzchnictwo Austrii. Wyspiarskie miasto oferowało warunki trudne do znalezienia gdzie indziej. W dniu 30 listopada 1799 roku 35 z 46 kardynałów zebrało się na konklawe w klasztorze benedyktynów na wyspie San Giorgio. Trwało ono 4 i pół miesiąca. 14 iriarca 1800 roku Święte Kolegium wybrało benedyktyna, kardynała Barnabę Chiaramontiego, biskupa Imoli. Chcąc podkreślić solidarność ze swoim poprzednikiem, elekt przybrał to samo imię – Pius. Jak Pius VI, tak i Pius VII zazna prześladowań i wygnania, tak jak i on będzie również panował niemal ćwierć wieku (1800-1823).

57-letni Pius VII był świątobliwym księdzem, głęboko przywiązanym do swych duszpasterskich obowiązków. Niezwykle skromny i delikatny, pozostanie mnichem w białej sutannie papieża. Ascetyzm Piusa VII mógł sprawiać wrażenie, że nie jest on zbyt dobrze przygotowany do pełnienia niezwykle odpowiedzialnych funkcji, jakie stały się jego udziałem. W istocie ten mnich odznaczał się ogromną tolerancją dla cudzych poglądów. Będąc jeszcze biskupem Imoli spowodował drobny skandal, utrzymując – co powtarzał niejednokrotnie – że Kościół powinien zawsze umieć dostosować się do wszelkich sytuacji politycznych, nawet do tych, które nie są mu na rękę. Ponieważ okoliczności zmieniają się ustawicznie, jak lubił mawiać, Kościół powinien być zdolny do stawienia czoła nowym sytuacjom, aby móc kontynuować swoją misję duchową.