„L’OSSERVATORE ROMANO”

Założony w 1861 roku ,,L’Osservatore Romano” jest dziennikiem Stolicy Apostolskiej: zamieszcza oficjalne informacje Stolicy Apostolskiej lub Państwa Miasta Watykańskiego oraz artykuły wyraźnie inspirowane przez Sekretariat Stanu, a nawet niekiedy przez samego papieża: podaje ponadto bieżące wiadomości codzienne.

Dziennik rozpowszechniany jest w cotygodniowych edycjach w języku niemieckim, angielskim, hiszpańskim, francuskim, włoskim i portugalskim, ukazuje się także jako tygodnik ilustrowany pod nazwą ,,L’Osservatore della Domenica”, wydawany techniką offsetową.

Powstały za pontyfikatu Piusa IX ,,L’Osservatore Romano” zachował charakter włoski, co wywiera ujemny wpływ na zasięg gazety na świecie. Życzyć by sobie należało, aby codzienne wydanie tej gazety było redagowane przez zespół międzynarodowy, aby wyrażało ono pogląd Stolicy Apostolskiej na ważne wydarzenia w świecie, i wreszcie, by drukowano je jednocześnie – dzięki współczesnym technikom druku na odległość – w wielkich stolicach państw świata oraz w najbardziej znanych językach. Jeżeli chodzi o tygodniki, zyskałyby raczej na prezentacji wybranych materiałów z wydań codziennych, aniżeli na uzupełnianiu tłumaczeń, nie zawsze zresztą wiernych, przedrukami artykułów z prasy tych krajów, dla których są przeznaczone.

Głównym zadaniem Radia Watykańskiego jest „głoszenie Ewangelii jako słowa objawionego w znaczeniu religijnym oraz w szerszym znaczeniu – jako chrześcijańskiego i katolickiego punktu odniesienia we wszystkich sprawach i przejawach życia ludzkiego”. Według oficjalnej definicji zadaniami Radia są:

– głoszenie w całym świecie słów Ojca Świętego, autentycznego interpretatora posłannictwa ewangelicznego:

– rozpowszechnianie nauk i wskazówek Nauczycielskiego Urzędu Kościoła, ich powtarzanie, komentowanie oraz zbieranie komentarzy na ich temat:

– zapoznawanie słuchaczy z naukami i działalnością duszpasterską episkopatu: z życiem i apostolatem duchowieństwa świeckiego i zakonników: z inicjatywami laikatu katolickiego i generalnie całego ludu Bożego zaangażowanego w consecratio mundi:

– ukazywanie wzajemnych relacji między ideą posłannictwa ewangelicznego a problemami z zakresu nauki i postępu technicznego, myśli, kultury i sztuki, pokoju, rozwoju, solidarności społecznej i międzynarodowej, słowem – wszelkimi przejawami życia człowieka:

– nadanie większej rangi – poprzez transmisje koncertów – z jednej strony muzyce kościelnej, a z drugiej innym formom muzycznym, mającym szczególne ludzkie i duchowe znaczenie: wykonanie utworów powierza się artystom z całego świata:

– popieranie ducha modlitwy i głębokiej solidarności między słuchaczami poprzez transmitowanie programów religijnych, na przykład Mszy Świętej, różańca itd….