ROZKRZEWIANIE WIARY

Ważną sprawą leżącą papieżowi na sercu było apostolstwo misyjne. Kanonizując w dniu 22 marca 1622 roku Ignacego Loyolę, Franciszka Ksawerego, Filipa Neri oraz Teresę z Avila, Grzegorz XV wypowiedział charakterystyczne zdanie: ,,W czasach, w których odkrywamy Nowy Świat, gdy Luter walczy w Europie z Kościołem katolickim, Ignacy Loyola zakłada zakon, mający na celu nawracanie pogan i heretyków”. W tym okresie istniało już w Ameryce Łacińskiej około 30 diecezji. Dzięki akcji prowadzonej przez św. Franciszka Ksawerego Kościół nawiązał kontakt z Indiami oraz zapuszczał korzenie w Chinach i w Japonii. Misje te zamierzał papież popierać i nade wszystko rozwijać. Z tym zamiarem powołał do życia 6 stycznia 1622 roku najlepszy instrument, jaki kiedykolwiek posiadała Stolica Apostolska dla wypełnienia swego ewangelicznego posłannictwa, Kongregację Rozkrzewiania Wiary, słynną Propaganda Fide182, którą uzupełniło za czasów Urbana VIII Kolegium Propagandy, mające za zadanie kształcenie misjonarzy183

Grzegorz XV troszczył się również o przyciągnięcie do Kościoła schizma tyków. Było mu dane przyjąć na łono Kościoła rzymskiego część Kościoła koptyjskiego z Etiopii. Przez pewien czas żywił też nadzieję na przyłączenie Kościoła anglikańskiego, tym bardziej że przyszły Karol I (1625-1649), z którym papież pozostawał w kontakcie, pisał mu: „Skoro wszyscy wierzymy w Świętą Trójcę niepodzielną i w jedynego Chrystusa Ukrzyżowanego, odnajdziemy się w tej samej wierze i w tym samym Kościele”. Śmierć papieża 8 lipca 1623 roku unicestwiła te nadzieje.