JULIUSZ II

Po Piusie III na tronie Piotrowym zasiadł niezwykły papież, kardynał Giuliano della Rovere, biskup Ostii, bratanek Sykstusa IV. Przyjął on imię Juliusza II (1503-1513). Geniusz polityczny, znakomity organizator, autorytatywny i energiczny, w chwili wyboru postawił sobie za cel przywrócenie porządku zarówno w Kościele, jak i w Państwie Kościelnym. Sam jego wybór był symboliczny, gdyż kardynał della Rovere został skazany na wygnanie przez Aleksandra VI, którego prowadzenie się słusznie krytykował. W ciągu trzech lat nowy papież zreformował administrację, uzdrowił finanse, zorganizował siły porządkowe tworząc gwardię szwajcarską w celu ochrony osoby papieża, przeobraził Wieczne Miasto, kończąc prace niegdyś zaprojektowane, których realizacja była odkładana na lepsze czasy: ,,Miasto przeżyło wtedy prawdziwe przeobrażenie. Wytyczano nowe ulice i drogi, zmieniono bieg Tybru dla zapobieżenia powodziom, pobudowano wzmocnione mury obronne, wzniesiono również nowe kościoły, a muzeum watykańskie wzbogaciło się o wiele pięknych pomników starożytności’1’65. Pontyfikat Juliusza II wielce przyczynił się do rozkwitu sztuki, który charakteryzuje tę epokę. Jako protektor Michała Anioła i Rafaela położył papież w 1506 roku pierwszy kamień pod nową Bazylikę Św, Piotra.