Innocenty X – kontynuacja

Innocenty X przybrał sobie jako sekretarza stanu byłego nuncjusza w Kolonii, Fabio Chigiego, który został wybrany na papieża 7 kwietnia 1655 roku i przyjął imię Aleksandra VII (1655-1667). Nowy papież zlecił Berniniemu budowę kolumnady na placu Sw. Piotra i podejmował w Rzymie 19 grudnia 1655 roku byłą królową Szwecji, Krystynę (1626-1689), która abdyko- wała rok wcześniej i wyrzekła się luteranizmu. Była kobietą niezwykle inteligentną, lecz ekscentryczną, a jej ustawiczne potrzeby finansowe zatruwały życie czterem papieżom: Aleksandrowi VII, Klemensowi IX, Klemensowi X i bł. Innocentemu XI. Pontyfikat Aleksandra VII upamiętnił się zajęciem przez Stolicę Apostolską stanowiska w sprawach Chin oraz nowym wystąpieniem przeciwko jansenizmowi.

W Chinach jezuici uważali, zresztą słusznie, że postępy apostolstwa misyjnego są i będą uwarunkowane koniecznością pewnego przystosowania się do mentalności Chińczyków, zwłaszcza poszanowania zwyczajów związanych z kultem przodków. Zgodnie z orientacją słynnego ojca Matteo Ricci (1552-1610) tolerowali to, że ich owieczki uczestniczą w uroczystościach, które franciszkanie i dominikanie uważali za bałwochwalcze. Wieść o tym dotarła do Rzymu za sprawą dominikanina Juana de Moralesa (1597-1664). Problem ten rozważano przez 10 lat. Aleksander VII roztropnie przyznał rację jezuitom z zastrzeżeniem, aby chrześcijanie, którzy będą brali udział w ceremoniach na cześć Konfucjusza lub przodków, mieli świadomość, że uczestniczą tylko w tradycyjnym lub rodzinnym obrzędzie bez implikacji religijnych. Sprawa wypłynęła ponownie w następnym stuleciu i zakończyła się rozstrzygnięciem zgoła odmiennym.